Wystarczyły dwie godziny ulewnego deszczu, by mały potok zamienił się w rzekę i zniszczył dorobek życia 73-letniej pani Marii ze wsi Manasterz na Podkarpaciu. Kobieta i jej niepełnosprawny syn żyją teraz w zalanym domu, który nie nadaje się do użytku. Sąsiedzi chcą pomóc, ale brakuje pieniędzy. By postawić nowy, niewielki domek, potrzeba 50 tys. zł. Poza tym nawet nie pomaga w domu, albo pomaga niechętnie. Kiedy próbujemy go jakoś zmobilizować, aby poszedł do pracy, odpowiada, że pracy nie ma, a jak się znajdzie, to pójdzie. Brat nie może zabronić im wstępu na podwórko, bowiem bez tego wstępu nie ma możliwości odwiedzin babci i wnuka. Podwórko jest częścią składową nieruchomości objętej służebnością i bez niego nie ma mowy o dostępie do określonej części domu objętej służebnością, bowiem nie ma innego wejścia czy innego podwórka. Pomaga naleśnik – o ile jesteśmy w domu. Mamy syna z zaburzeniami SI i zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi… ma 6 lat, bywało, że mąż 90kg plus ja 55 kg w dwójkę nie mogliśmy go utrzymać. Skutki udziału syna w teleturnieju są pozytywne, ale emocje cały czas nie opadły – przyznał w wywiadzie z “Faktem”. Spędził 23 lata w Ministerstwie Finansów. Ma przestrogę dla Odniósł się do środowego przeszukania w domu syna prezesa NIK przez agentów CBA. TVN24; to widać - ani pan Banaś, ani ludzie, którzy go próbują oskarżać - nie ma interesu w tym Jest art 91p 2krio, tylko nie dokonca wiem jak go zastosowac. Dzieci bez wzgledu na wiem musza pomagac w domu( nie moze to tylko kolidowac z praca lub szkola). Jest to obowiazek, a nie uprawnienie, wiec nie wolno sie od tego uchylic, tak jak od alimentow. Mozna spisac umowe, w ktorej opisac jakie ma obowiazki, dodac ze umowe warunkuje KRiO. LZkZK8. Ludzi online: 4177, w tym 89 zalogowanych użytkowników i 4088 gości. Wszelkie demotywatory w serwisie są generowane przez użytkowników serwisu i jego właściciel nie bierze za nie odpowiedzialności. Syn rzadko widuje ojca Nasz syn ma trzy lata i w ostatnim roku był świadkiem dość dużych zmian. Mieszkamy za granicą i nie mamy żadnej pomocy w opiece nad dziećmi. Mój mąż często podróżuje zawodowo, nie ma go w domu nawet przez kilka miesięcy, i mam wrażenie, że to bardzo martwi naszego synka. Wydaje mi się, że on boi się, że teraz mógłby stracić jeszcze i mnie, bo właśnie urodził nam się drugi chłopczyk. Niedługo mąż znowu wyjeżdża w dłużą podróż, a ja mam mniej czasu dla starszego syna z powodu opieki nad młodszym. Kiedy ojca nie ma w domu, syn robi się agresywny. Mąż często wyjeżdża na delegacje. Zdjęcie: Pixabay Kiedy męża nie ma w domu, syn robi się agresywny Bije, kopie i krzyczy. Nie ma dnia, żeby nie dochodziło do jakichś niesnasek między nami. Jest wspaniałym starszym bratem, ale kiedy bawi się z innymi dziećmi, też zachowuje się agresywnie. I tak samo traktuje osoby dorosłe. W ogóle mnie nie słucha, a jednocześnie stale potrzebuje mojej uwagi. Próbuję ignorować jego negatywne zachowanie i skupiać się tylko na pozytywnych momentach, ale mam wrażenie, że on woli właśnie ściągać moją uwagę złym zachowaniem. Czuję się trochę tak, jakby woda zaczynała podchodzić mi pod szyję, bo walczę z tyloma różnymi zadaniami w domu, które trzeba załatwić. Kiedy w końcu mam czas dla syna, on wcale nie chce się ze mną bawić. Naprawdę nie wiem, co mogłabym zrobić, żeby złagodzić jego zmartwienia. Nie mówi jeszcze zbyt dobrze, ponieważ jest dzieckiem dwujęzycznym, ale wie, że rozumiem go doskonale. Jak mam mu jednak przekazać, że oboje musimy zmienić swoje zachowanie, abyśmy czuli się ze sobą dobrze? Czy jest jakiś sposób, żeby zapobiec zwiększaniu się jego bólu, a może nawet doświadczeniu jakiejś dalekosiężnej traumy? Zaczynam już popadać w beznadzieję. Odpowiedź Jespera Juula Na początku chciałbym zauważyć, że w tym momencie nie ma żadnych podstaw, żeby mówić o jakiejkolwiek traumie w wypadku syna. Coś takiego mogłoby mieć miejsce tylko wtedy, gdyby był karany za swoje dotychczasowe zachowanie albo gdyby Pani jakimiś środkami wychowawczymi próbowała sprawić, aby był miłym i grzecznym dzieckiem, jednocześnie odmawiając mu prawa do odczuwania tego, co właśnie czuje. Samotna matka Jest jednak kilka ważnych spraw, na które powinna Pani zwrócić uwagę. Zakładam, że od początku wiedzieli Państwo z mężem, że jego praca będzie wymagała wielu wyjazdów i przeprowadzki. Wyobrażam sobie także, że w tamtym czasie nie wsłuchiwała się Pani dość intensywnie w swoje wewnętrzne echo, czyli uczucia samotności, smutku, bólu, złości, które utrudniają Pani myślenie, miłość i działanie. Do tego dochodzi także fakt, że oboje z mężem jesteście silnymi osobowościami, które potrafią troszczyć się o wiele rzeczy naraz. Również Wasz syn przeżywa wszystkie te uczucia, co Pani, nie posiada jednak jeszcze umiejętności nabrania racjonalnego dystansu ani siły wewnętrznej, która mogłaby mu w tym pomóc. Ma tylko Panią i to w ograniczonym zakresie akurat wtedy, kiedy jest wzburzony albo wściekły. W tym wieku nie wie jeszcze, jak ma sobie z tym wszystkim poradzić. Pani syn musi zaprzyjaźnić się z faktem, że jest niejako po części sierotą. A Pani musi przyznać się przed sobą, że jest matką samotnie wychowującą dzieci. Zmaga się Pani samotnie z wieloma uczuciami i troskami − również z tymi, za które odpowiedzialność powinien przejąć mąż. Dwa najważniejsze z nich to troska o syna oraz dbałość o jego relację z ojcem. W Pani relacji z synem potrzebne są przede wszystkim dwie rzeczy: otwartość i autentyczność oraz takie zachowanie, które pomoże synowi je przyjąć. Musi Pani umieć rozpoznać jego ból i złość oraz akceptować te uczucia, kiedy się pojawiają, a jednocześnie od czasu do czasu otwarcie wyznać, że Pani także jest ciężko żyć bez męża u boku. Szczególnie wtedy, kiedy go Pani najbardziej potrzebuje. Może Pani wyjaśnić synowi, że wyjazdy taty nie są skierowane przeciwko niemu, lecz są ważne dla jego pracy. Agresja dziecka jest wyrazem frustracji Pisze Pani, że syn Pani nie słucha, chociaż wciąż pragnie Pani uwagi. Oraz że stara się Pani ignorować jego negatywne zachowanie. Jest tu pewne nieporozumienie, ponieważ zachowanie syna nie jest ani negatywne, ani pozytywne. Jest ono, jakie jest, ponieważ tylko w ten sposób, może on wyrazić swój emocjonalny wewnętrzny chaos. Jego uczucia są zupełnie zdrowe i mają swoją słuszną rację. Byłoby dużo bardziej niebezpiecznie, gdyby kierował je do wewnątrz. On nie pragnie Pani uwagi dla swojego negatywnego zachowania, ale konstruktywnej uwagi dla swoich prawdziwych uczuć. Dzieci często wybierają negatywne formy wyrazu, aby uzyskać uwagę dorosłych, ponieważ na bazie swojego doświadczenia zdobyły przekonanie, że dorośli reagują na takie zachowanie szybciej niż po prostu na ich egzystencję. Pani syn znajduje się w pewnym kryzysie i potrzebuje troski, a nie wychowania. Mąż zdecydował się na wielomiesięczne wyjazdy, co jest niezwykle długim czasem dla trzylatka. I mają one miejsce w krytycznym okresie dla całej rodziny, kiedy syn rzeczywiście bardzo go potrzebuje. To jest tylko pewna obserwacja, a nie oskarżenie. Kontakt dziecka z nieobecnym ojcem Okazuje się jednak, że relacja Pani syna z ojcem jest ważniejsza, niż Pani sądziła. Jego zaufanie do ojca zostało teraz wystawione na ciężką próbę. Dlatego należy porozmawiać o tym z mężem i jakoś tak to urządzić, żeby obaj mogli jak najwięcej rozmawiać przez telefon albo komunikować się przez Internet. Kiedy mąż będzie znowu w domu, nie może zachowywać się tak, jakby wszystko było w porządku, ponieważ wrócił. Musi wziąć odpowiedzialność za obecną sytuację w domu i jeśli jest to możliwe, postarać się przez kolejnych osiem−dziesięć miesięcy nie wyjeżdżać na dłużej niż kilka dni. Jeśli okaże się to jednak niemożliwe, znajdą się Państwo w pewnym bolesnym dylemacie bez wyjścia. Cała rodzina musi przygotować się na to, że pojawi się wiele zmiennych emocji wyrażanych w najrozmaitszy sposób. Życie w takiej rodzinie będzie z pewnością dużym wyzwaniem, chociaż nie wyrządzi z pewnością duchowej krzywdy dziecku. Polecane książki o rodzicielstwie Kliknij na okładkę książki, przeczytaj opis książki, opinie, fragmenty, cytaty i spis treści, książki są dostępne jako e-booki (również PDF) oraz w wersji papierowej. Ciekawe artykuły o rodzicielstwie Męża często nie ma w domu, jestem sfrustrowaną matką, kłócimy się Problemy współczesnej rodziny. Brak czasu dla siebie i dzieci, brak równowagi w życiu Jak znaleźć czas dla siebie przy dziecku i trochę odpocząć? Porady dla matek Kiedy syn bierze na siebie rolę mężczyzny. Porada dla samotnej matki Autentyczność i autorytet rodzica. Jak reagować na agresję dziecka? Moja córka krzyczy i wścieka się bez powodu. Jak zapanować nad złością dziecka? * Tytuł i śródtytuły pochodzą od Redakcji. Otwocka policja dostała informację o kobiecie, która miała opiekować się dzieckiem będąc pod wpływem alkoholu. Na miejscu funkcjonariusze zastali pijaną 37-latkę. Nie było tam jednak jej 10-letniego syna. Kobieta przekonywała policjantów, że jest w domu sama, a jej syn jest pod opieką bratowej. Funkcjonariusze zauważyli jednak przykryty kawałkiem gumoleum właz w podłodze. Gdy odsłonili wejście i otworzyli pokrywę, zobaczyli skulonego 10-latka, siedzącego w ciemnej i brudnej piwnicy. Dziecko natychmiast trafiło pod opiekę innego członka rodziny, a kobieta została odwieziona na komendę. Miała ponad promil alkoholu we krwi. Policjanci ustalili, że kobieta miała już wcześniej zamykać syna w piwnicy. Robiła to za karę lub gdy jej przeszkadzał. Miała na niego również krzyczeć i używać obelżywych słów. Po wytrzeźwieniu, 37-latka usłyszała zarzut znęcania się nad synem ze szczególnym okrucieństwem. Grozi jej do 10 lat pozbawienia wolności. Studenci Politechniki Łódzkiej w ramach wakacyjnego wolontariatu wyremontowali pomieszczenia wspólne w Domu Dziecka nr 15 w Łodzi. To już 7. edycja projektu Workamp - w tym roku w ciągu dwóch tygodni studenci przeprowadzili remont o wartości ok. 36 tys. zł. "Prace objęły wyburzenia oraz rearanżację przestrzeni pokoju dziennego oraz nowej sali komputerowej, czyli pomieszczeń wspólnych domu dziecka, w których wychowankowie spędzają najwięcej czasu. Niezbędne okazało się wyburzenie jednej ściany i dostawienie nowej w korytarzu. Powstała nowa przestrzeń z dostępem do światła dziennego i świeżego powietrza. Dodatkowo wyremontowaliśmy korytarz i kuchnię" - powiedział PAP koordynator projektu Workcamp, absolwent budownictwa na PŁ, Mateusz Gimziński. KOMENTARZE (0) Do artykułu: Łódź: Studenci Politechniki Łódzkiej wyremontowali dom dziecka Awantura Dzieci pana Władysława mieszkają za granicą. Chciały, by ich ojciec był w kraju pod fachową opieką. Tak znalazł się w prywatnym domu seniora. Niestety, podczas jednej z wizyt w placówce córka pana Władysława, pani Beata, została spoliczkowana przez pijaną kobietę, która chwilę wcześniej miała szarpać jej ojca. - Pani Iwona była kompletnie pijana. Wychodziliśmy już od taty, on chciał wyjść z nami się pożegnać, wtedy opiekunka szarpnęła go i popchnęła do środka. Spytałam ją, co robi i zaczęła się awantura – opowiada Beata Bider. Awanturująca się kobieta nie zgodziła się na badanie alkomatem. Jej córka, do której formalnie należy placówka, zabrała dziecko i opuściła dom. Z relacji byłych pracownic domu opieki wynika, że alkohol, agresja i przemocowe zachowania wobec podopiecznych zdarzały się tam często. - Pracowałam tam i te kobiety nigdy nie powinny prowadzić takiego ośrodka. Ta kobieta pod wpływem alkoholu jest codziennie. To jest chory człowiek – przekonuje jedna z byłych pracownic. - Ona jest pijana prawie codziennie. Wtedy staje się agresywna w stosunku do pracowników i pacjentów. Przy mnie kiedyś uderzyła jedną z podopiecznych w twarz – mówi inna pracownica. Kolejnego dnia, po incydencie w placówce, matka właścicielki próbowała skontaktować się z panią Beatą. - Około siódmej rano zadzwoniła z przeprosinami. Rozłączyłam się, powiedziałam, że nie mamy o czym rozmawiać. Później wydzwaniała także do nas córka tej pani. Pojechałam z bratem na rozmowę – opowiada Bider. Podczas spotkania właścicielka przepraszała za zachowanie matki. Zapewniała, że był to incydent, a podopieczni mają zapewnioną najlepszą opiekę. W ramach rekompensaty, zaproponowano miesiąc pobytu pana Władysława bez opłat. - Wielokrotnie padło słowo przepraszam, ale czy od słów tym ludziom będzie lepiej? Chyba nie. Tu nie chodzi o pieniądze, tylko o bezpieczeństwo tych wszystkich ludzi – podkreśla pani Beata. Siedem miesięcy piekła Władysław Stencel w prywatnym domu opieki spędził siedem miesięcy. Mimo że miał stały kontakt ze swoimi dziećmi, nigdy nie opowiadał im, jak był traktowany. Dopiero kiedy trafił do innej placówki i poczuł się bezpiecznie, zaczął opowiadać o tym, co przeżył. - To było piekło – przyznaje ze łzami w oczach. Jego słowa potwierdzają inni podopieczni placówki. - Chciałam się wykąpać, prosiłam o to od kilku tygodni. Rozebrałam się, w szlafroku poszłam do łazienki. Co tam się działo! Była [pani Iwona – red.] nawalona jak stodoła. Kopnęła mnie, pociągnęła za włosy i zwyzywała, żebym zdechła – opowiada jedna z mieszkanek domu. Jak wygląda normalny dzień pobytu w placówce? - Rano się im daje śniadanie, po posiłku się ich sadza i tak siedzą. To samo później, po południu. To jest wegetacja. Spanie, jedzenie, załatwianie się i tak w kółko – mówi jedna z byłych pracownic placówki. - Panowała bardzo zła atmosfera. Terror i stres. Bałyśmy się jeść, przysiąść na chwilę. Byli tam ludzie z rożnymi schorzeniami, np. cukrzycą. Kiedyś doszło do zdarzenia, że jedna pani zasnęła. Okazało się, że ma cukrzycę, o czym ja nie wiedziałam. Tam nie ma dietetyka, menu wymyśla szefowa – dodaje. Poważne zarzuty dotyczą także żywienia w placówce. - Jak pracowałam, to była podawana mielonka, ser żółty i pasztet – do obrzydzenia. Warzywa i owoce sporadycznie, nawet latem, gdy były tanie – relacjonuje była pracownica. I dodaje: - Jeśli było 12 pacjentów, ona brała dziewięć obiadów, z czego trzy dla siebie zabierała, a resztę dzieliła. Wielokrotnie próbowaliśmy porozmawiać z właścicielką domu opieki i jej matką, aby poznać ich stanowisko. Kobiety pozostawiły sprawę bez komentarza. Druga część reportażu już jutro w UWADZE!

syna nie ma w domu